Lieve schatten,
een 3-tal weken geleden kreeg ik pijn in de slokdarm en ik kreeg toen medicatie voorgeschreven door de huisarts, wat van geen kanten hielp. Dus werd ik door de huisarts doorverwezen en eergisteren was het zover. Ik mocht van manlief uitslapen, ben om 8u30 opgestaan, een glas water gedronken, wat hidden objects gedaan en dan nog even een bad genomen. Na de middag naar het ziekenhuis, hoewel het maar voor een paar uurtjes was, werd het toch geregistreerd als dagopname. We zaten al eventjes in de wachtkamer toen een dokter in groene kledij me kwam halen. De zenuwen gierden door m'n lichaam, want de avond ervoor had ik gedroomd dat ik niet meer wakker werd uit de narcose. Ik deed m'n verhaal en de arts zag dat ik zo zenuwachtig was. Hij probeerde me gerust te stellen. Ik zei hem dat ik liever beviel dan dit onderzoek had. "Bevallen duurt langer hoor" antwoordde hij en vroeg dan of die 2 kindjes van mij waren. Ik antwoordde bevestigd en zei dat ik geen kanker mocht hebben omwille van hen, omdat ze hun mama nog zo nodig hadden. Wat de uitslag ook was, kanker of niet, ik moest het gelijk weten. Er was ook nog een andere dokter en toen kwam er nog een binnen. Ik kreeg een prik en kreeg zuurstof. Ik bleef maar praten en praten. Opeens moest ik iets op m'n mond zetten en voordat ik het goed besefte was ik in dromenland en speelde vier op een rij met Thomas. Ik denk dat de 3 dokters blij waren dat ze even van m'n gebabbel af waren. Wat later hoorde ik opeens de vrouwelijke arts vragen "mevrouw, bent u wakker". Ik antwoordde half slaperig "nu wel". Ik moest dan naar een andere kamer, om helemaal bij te komen. Een van de 2 mannelijke artsen kwam dan bij mij met goed en slecht nieuws. Het goede nieuws is dat het geen kanker is (ben op tijd gegaan) en het slechte nieuws is dat ik een zware maagbreuk heb (is niet te opereren), de maagsappen komen in grote hoeveelheden terug in de slokdarm, wat een serieuze slokdarmontsteking veroorzaakt heeft. Ook kan er door die maagbreuk voedsel terug komen in slokdarm. De medicatie die de huisarts had voorgeschreven was niet zwaar genoeg en dus kreeg ik nu zwaarder spul, welke ik de rest van m'n leven zal moeten nemen. Hoe ik aan de zware maagbreuk gekomen ben, weet ik niet. Maar ik weet nu tenminste wat het is. Maar die 3 weken onzekerheid zijn wel de langste van m'n leven geweest.
xxx
reacties (0)